Άντρες και γυναίκες είναι πολύπλοκα όντα

Οι άντρες είναι πολύπλοκα όντα...!

Αν τον φιλήσεις είσαι εύκολη
Αν δεν τον φιλήσεις είσαι ψυχρή
Αν τον παινέψεις σε θεωρεί ψεύτρα
Αν δεν τον παινέψεις θεωρεί ότι είσαι αγνώμων
Αν συμφωνείς με όσα λεει, σε θεωρεί αρνί
Αν δεν συμφωνείς είσαι αντιδραστική
Αν τον βλέπεις συχνά, είσαι απελπισμένη
Αν δεν τον βλέπεις, δεν ενδιαφέρεσαι.
Αν προσέχεις το ντύσιμό σου, είσαι ματαιόδοξη και κενή
Αν δεν το προσέχεις, είσαι ατσούμπαλο αγοροκόριτσο
Αν ζηλεύεις, είσαι καταπιεστική
Αν δεν ζηλεύεις, "στα φοράει"
Αν αργήσεις ένα λεπτό, λεει ότι είσαι...τυπική γυναίκα
Αν αυτός αργήσει, είσαι ανυπόμονη
Αν επισκεφτείς έναν άλλο άντρα, "παίζεις"
Αν αυτόν τον επισκεφτεί μια άλλη γυναίκα "είναι απλά φίλη"
Αν τον φιλάς σπάνια, είσαι πολύ ντροπαλή
Αν τον φιλάς συχνά είσαι πολύ επιθετική
Αν μιλάς, είναι πάντα πολύ
Αν ακούς, δεν είναι ποτέ αρκετό
Εν ολίγοις:
Τόσο πολύπλοκοι και όμως τόσο προβλέψιμοι
Τόσο αντράκια και όμως τόσο ευαίσθητοι (συνήθως στα δικά τους αισθήματα)
Τόσο μπερδεμένοι και όμως τόσο αστείοι
Μα πάνω από όλα,
Τόσο ενοχλητικοί και όμως τόσο ακαταμάχητοι
.....ΑΝΤΡΕΣ!

Οι γυναίκες είναι πολύπλοκα όντα...!

Οι γυναίκες είναι πολύπλοκα όντα...

Αν την φιλήσεις, είσαι αγενής
Αν δεν την φιλήσεις, δεν είσαι άντρας
Αν την παινέψεις, λες ψέματα
Αν δε την παινέψεις είσαι άχρηστος
Αν συμφωνείς με ότι θέλει, σε σέρνει από τη μύτη
Αν διαφωνείς, δεν έχεις κατανόηση
Αν την βλέπεις συχνά, βαριέται
Αν όχι, σε κατηγορεί για αδιαφορία
Αν προσέχεις το ντύσιμό σου το κάνεις για να αρέσεις στις άλλες
Αν δεν το προσέχεις, δεν νοιάζεσαι για αυτήν
Αν ζηλεύεις, λέει ότι είναι κακό
Αν δεν ζηλεύεις, δεν την αγαπάς
Αν "κανείς κίνηση" γρήγορα, δεν την σεβάστηκες
Αν δεν κάνεις, δεν σου αρέσει
Αν την φιλάς μια στις τόσες, σε λέει ψυχρό
Αν την φιλάς συχνά, λέει ότι την εκμεταλλεύεσαι
Αν δεν την βοηθήσεις να κάνει κάτι, δεν έχεις τρόπους
Αν την βοηθήσεις, είναι απλώς ακόμα μια αντρική τακτική για να την "ρίξεις"
Αν μιλάς, θέλει να ακούς
Αν ακούς, θέλει να μιλάς
Εν ολίγοις:
Τόσο απλές και όμως τόσο πολύπλοκες
Τόσο λεπτεπίλεπτες και όμως τόσο δυνατές
Τόσο μπερδεμένες και όμως τόσο επιθυμητές
Τόσο ένοχες και όμως τόσο υπέροχες
....ΓΥΝΑΙΚΕΣ!

όλα τα παραπάνω τα πήρα από εδώ

Woodstock 1969

Γράφει ο Γιώργος Σαρρής

Oταν την Παρασκευή το πρωί της 15 Αυγούστου 1969 ,τα πρώτα stationwagon αυτοκίνητα της εποχής άρχισαν να φθάνουν στο Bethel Woods(70 χλμ. απο το woodstock) η Αμερική κράτησε την ανάσα της και περίμενε.Κι όταν λίγο αργότερα ξέσπασε η καταιγίδα μετατρεποντας τη φάρμα του γερο Γιασγκούρ σε ενα τρελό λασπότοπο,δεν υπήρχε καμμιά αμφιβολία ότι η λέξη καταστροφή θα ήταν η πιο γλυκιά που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει το τι θα ακολουθούσε! Οταν ομως ο τεχνικός ήχου πάτησε το on στην κονσόλα του κι ο Richie Havens άνοιξε το πρόγραμμα,η λάσπη,η δίψα και τα όποια άλλα προβλήματα υπήρχαν άρχισαν να ξεθωριάζουν αργα κι η μουσική και η μαγεία κάτω απ'τον απέραντο ουρανό της πολιτείας της Ν.Υόρκης πήραν το πάνω χέρι.Κι όταν η Τζόαν Μπαέζ ανέβηκε αργά το βράδι της πρώτης εκείνης μέρας, του θρυλικού πια Woodstock, τελευταία στη σκηνή και έγκυος τότε, κλαίγοντας σχεδόν τραγούδησε μέσα σε τρομερή καταιγίδα το "we shall overcome", τότε όλοι αυτοί που κουκουλωμένοι με κουβέρτες όρθιοι μ'ένα joint στο χέρι παρακολουθούσαν τη σκηνή,ένιωσαν πως εκείνη ακριβώς τη στιγμή γραφόταν ιστορία.Η ιστορία του μυθικού Woodstock!
Οργανωτικά,οικονομικά,ηχητικά κλπ. όλα πήγαν στραβά!Βροχή,τρελό μποτιλιάρισμα,τροφοδοσία αδύνατη.Περίμεναν κοντά στίς 100000 κόσμο και ήταν περίπου 500000!Ο ήχος πολλές φορές ήταν σκέτη απελπισία!Κι ο Hendrix που σαν ενα απο τα τεράστια ονόματα του φεστιβάλ θα έκλεινε το ............ 3ήμερο, τελικά έπαιξε την Δευτέρα το πρωί μπροστά σε 30000 εξαντλημένους απο την κούραση και τα ναρκωτικά που είχαν απομείνει.Τότε τι ηταν αυτό που έκανε το Woodstock να μείνει στην ιστορία.Ήταν η μοναδική ,ανεπανάληπτη hippies ατμόσφαιρα αγάπης,αλληλοβοήθειας(μόνο με αυτοοργάνωση της στιγμής μπορούσε να βγεί πέρα αυτή η κατάσταση)χαλαρότητας,αδερφοσύνης και φιλειρηνικής διάθεσης που η μουσική την πολλαπλασίαζε επι 10 και 100 φορές.Ηταν το περιεχόμενο που συνειδητά η ασυνείδητα έδινε ο κόσμος που συμμετείχε σ'άυτή την απίστευτη μάζωξη,που έγινε τελικά το ορόσημο της ιδεολογίας των χίπις.Τέσσερις μέρες απόλυτης ελευθερίας σε όλα!Στα ναρκωτικά, στο σεξ στο rock'n roll.Τέσσερις μέρες που έστω κι έτσι 500000 νέοι ονειρεύτηκαν έναν άλλο κόσμο,χωρίς πόλεμο(το Βιετνάμ κομμάτιαζε τις σάρκες της Αμερικής τότε)μακριά από τον καταναλωτισμό και το γλυκανάλατο American dream.Τέσσερις μέρες που ήπιαν ,τραγούδησαν,κουβέντιασαν φτιαγμένοι με ότι έπαιζε και οραματίστηκαν αλλιώς την Αμερική και τον κόσμο.Σίγουρα δεν ηταν μόνο η μουσική.Οταν την Κυριακή το απόγευμα ο νεαρός τότε Joe Cocker τραγούδησε τη θρυλική πια διασκευή του "With a little help from my friends" και 500000 φωνές τραγουδούσαν μαζι του, τo τραγούδι των Beatles δεν ήταν μόνο ενα τραγούδι.Ηταν η φωνή διαμαρτυρίας της Αμερικής των beatniks που ακόμα δονουσαν τα μπαράκια του San Fransisco,κόντρα στην Αμερική της Wall Street που είχε ήδη δρομολογηθεί και ερχόταν.
Όσο για τη μουσική ήταν ίσως ο αποχαιρετισμός στην εποχή της αθωότητας.Στο Woodstock οι μεγάλοι σταρ της εποχής μονομάχησαν επι σκηνής, παίζοντας μουσικές που ακόμα φλέρταραν δυνατά με τον πειραματισμό.Κι ηταν πολλοί μοναδικοί και ανεπανάληπτοι!Ο Carlos Santana, o Hendrix,o Neil Young,οι Τen Years After,οι Blood,Sweat & Tears,οι Who και πολλοί άλλοι! Πριν αρχίσουν σιγά σιγά να φοράνε τις στολές της ομοιομορφίας που η μουσική βιομηχανία τους επέβαλε, εξαργυρώνοντας τις αντιρρήσεις τους με πολύ χρήμα.
Τα ναρκωτικά απο "αθώα" μέσα για να δει κανείς τον κόσμο "αλλιώς",έγιναν εφιάλτης πρώτα απ'όλα για τους καλλιτέχνες.Δέν πέρασαν 6 μήνες και ο J.Hendrix η Janis Joplin και ο Jim Morisson έφυγαν για την πραγματική χώρα των αγγέλων.
Το Woodstock όμως έμεινε εκεί. Ένα πάρτυ που είναι ακόμη ζωντανό μαζί με το όραμά του που τώρα σέρνεται επιτακτικό μα ανεκπλήρωτο στους δρόμους της κρίσης.
Η εικόνα της λασπουριάς και των εξαντλημένων, βρόμικων, πεινασμένων αλλά ευτυχισμένων hippies που άφηναν σε ατέλειωτες ουρές το Bethel Woods εκείνη τη Δευτέρα 18 Αυγούστου του'69, ήταν μια λάμψη ξαφνική από το όνειρο ενός κόσμου που ήθελε (μα δεν μπορούσε) να ξαναγεννηθεί απο την αρχή, χωρίς τίποτα το περιττό,με υλικά τη χίπικη ιδεολογία της αγάπης για τη ζωή,για τη φύση ,για το διπλανό και τη μουσική.
Όμως η μουσική ήταν πάντα ένας θεός παράξενος, που άναβε το βράδυ τα φώτα και έδειχνε τους δρόμους.Έμενε όμως πάντα σε μας να κουραστούμε λίγο για να τους βαδίσουμε.

http://giorgossarris.blogspot.com


Santana


http://www.youtube.com/watch?v=XnamP4-M9ko&feature=player_embedded

Joe Cocker

http://www.youtube.com/watch?v=bpp-XLuS0Y4&feature=player_embedded



http://www.youtube.com/watch?v=oQDakdp5WZ0&feature=player_embedded

Γιατί τα κουμπιά στα αντρικά ρούχα βρίσκονται στα δεξιά, ενώ στα γυναικεία στα αριστερά;

Κ' Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Τα κουμπιά στα αντρικά ρούχα ράβονται κατά παράδοση στη δεξιά πλευρά, για να κουμπώνονται πιο εύκολα, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι είναι δεξιόχειρες. Για τον ίδιο λόγο, στα γυναικεία ρούχα ράβονται στην αριστερή πλευρά. Τι εννοούμε με αυτό;

Μέχρι τον εικοστό αιώνα κάθε κυρία της υψηλής κοινωνίας είχε μια υπηρέτρια να την ντύνει.
Καθώς οι περισσότερες υπηρέτριες ήταν επίσης δεξιόχειρες, το πιο βολικό ήταν τα κουμπιά να βρίσκονται στην αριστερή πλευρά, γιατί την ώρα που έντυναν τις κυρίες τους στέκονταν απέναντί τους.
Έτσι, τα γυναικεία ρούχα με κουμπιά στην αριστερή πλευρά εξελίχτηκαν σε σύμβολο ευμάρειας, δείγμα ότι εκείνη που τα φορούσε μπορούσε να έχει τη δική της υπηρέτρια... {!}

Άλλη μια εύλογη απορία που μας έλυσε το FOCUS του προηγούμενου μήνα... =]

το βρήκα στην ωραία παρέα

Mojito

mojito

Ψιλόβροχο. Γιά δευτερόλεπτα μόνο σα να με κορόιδεψε. Ο ήλιος κρυμμένος από το πρωί, η ζέστη αφόρητη.

Χθες βράδυ ήταν υπέροχα. Ένα φεγγάρι σχεδόν γεμάτο σκέτη πρόκληση. Γιά παρεούλα και ποτό. Γιά μεξικάνικο κοκτέιλ.

Γιά να φτιάξω mojito που λέτε, θα πρέπει να έχω αγοράσει οπωσδήποτε αυτά τα μικρά στρογγυλοπράσινα λεμονάκια που αυτοαποκαλούνται lime. Τα βρίσκω σχεδόν παντού, από κάποια σούπερ μάρκετ ή εξειδικευμένα μαγαζιά στο κέντρο. Παίρνω αρκετά και τα κρατάω στο ψυγείο μου.
Πλένω καλά εξωτερικά το lime, το κόβω στη μέση και κρατώ μόνο το ένα μισό το οποίο το χωρίζω στα τέσσερα. Το ρίχνω σ ένα ψηλό ποτήρι, έτσι χορταίνει καλύτερα το μάτι μου.
Κόβω τρεις - τέσσερις κορφές δυόσμο που έχω σε γλάστρες στη βεράντα, τις ψιλοπλένω και τις ρίχνω κι αυτές στο ποτήρι.
Προσθέτω δυο κουταλάκια του γλυκού μαύρη ζάχαρη και όλα αυτά τα υλικά τα ζουπάω με το πίσω μέρος μιάς ξύλινης κουτάλας.
Μμμμ.. μυρίζει υπέροχα!!!
Προσθέτω 50 γρ. Bacardi, πάγο αρκετό και γεμίζω, όχι απαραίτητα ως επάνω με σόδα. Ναι απλή σόδα, ή αλλοιώς σουρωτή.
Καλαμάκια σε δυό διαφορετικά χρώματα..

Και..
Στην υγειά μας.. :-)

Κλεμμένο από εδώ